Om wat rustig te starten, was de eerste bak die we gingen bezichtigen buiten Zoetermeer geplaatst, we daalden dus af naar Bergschenhoek, alwaar wij een grote groep mensen signaleerden om het aquarium van Marlene. Wat mij direct opviel was de rust die er verkeerde, 20 man in een woonkamer en gewoon lekker rustig. Maar goed, aangezien ik tegelijk met de van Wezels binnenkwam, was het met de rust spoedig gedaan.

Camera's werden tevoorschijn gehaald

Na enige broodjes tot ons genomen te hebben, kregen wij uitleg over de bak.

Er werd ons zelfs een blik gegund achter de schermen, vanaf nu is het voor een ieder mogelijk om zo'n bak te realiseren.

Van Wezel zat hier stilletjes de Redfield Ratio van z'n soepje te bepalen:

Terwijl wij ons vergaapten aan deze prachtige bak:

De jongste bezoeker heeft zich prima gedragen:

Hier de enige echte SugarLevi, nooit geweten dat je dit ook echt engels moet uitspreken, het wordt dan iets als sukarlievai:

Er werd ge-evangeliseerd voor een zekere beurs ergens in maart:

Enigszins verlaat kwam Wimlet binnen, hij ziet er in het echt zo uit:

Hierna vertrokken wij naar Zoetermeer...
De eerste op de lijst van bezoekadressen was die van mijn eigen woning. Na een wilde autorit, waarbij het ons niet lukte enkele af te schudden, kwamen we compleet aan bij FotoBregman, alias Pieter Bregman, alias ikzelf. In de ruime woonzaal nam een ieder plaats en ik mocht een ieder vertellen dat het volgend jaar een stuk beter gaat met mijn bak. Momenteel willen de planten niet zo groeien, maar volgend jaar, dan gaat het veel beter.
De discussen werden bewonderd, sommigen verbaasden zich dat de visjes zo klein waren:

En aangezien ik artemia-eitjes moest promoten en verder uitleg gaf over mijn bak, heb ik niet zoveel foto's gemaakt.
Wij begaven ons richting van Wezel. Daar aangekomen werd zijn bak bewonderd, er werden wat vuile opmerkingen geplaatst over de bak waarna men zich met 20 man op een slaapkamer ging bezig houden met het bewonderen van de bak van Fred:

Wimlet bleef echter achter om wat foto's te maken van de bak van Willem, het lukte mij om hem vast te leggen, zonder camera voor zijn gezicht.

Hier een ongecensureerd beeld van de illegale plantenkwekerij van Willem:

OP de slaapkamer van Willem betrapte ik deze twee:

Na een film te hebben bekeken, die overigens erg leerzaam was,(we kwamen er o.a. achter dat het heel natuurlijk is als je om het half jaar je complete bak laat afsterven) vertrokken wij naar Bart:
Hier staan we aan de waterrand van zijn privé-zwemparadijs:

Bart riep ons in groepjes van vier naar binnen, waar zijn binnenvijver bewonderd mocht worden:

In de keuken zagen we een uniek bakje, eigendom van de vrouw des huizes:

De sloot van Bart:

Bart hield stug vol dat er echte planten in zijn bak staan, ik geloof er nog steeds niets van, een plant kan best rood worden, maar zo rood als deze kunstofplanten heb ik nog nooit gezien, hier twee ramirezi's vechtend voor de plastic plantjes:

Hier willekeurig wat foto's van zijn slootbewoners:


Nanacara de clown:


Oftie ook kunstjes kon, ja hoor:

Nadat ze ons hier wegsleepten (vrijwillig ga je hier niet meer weg) gingen wij naar de barbecue bij Willem:
Wij vragen ons nog steeds af welk verhaal er aan de tafel verteld werd, dit gezien het angstaanjagende gebaar:

Ton wist te vertellen dat het ledenaantal niet is gedaald na vertoning van zijn foto, wederom een klein experiment:

Wij bunkerden er lustig op los, eerst nog wat geremd door mijn bescheidenheid, later echter ongeremd door de kwaliteit van het vlees:

Hier heb ik echter geen foto's van, ik hield mij bezig met belangrijker zaken. Wat luchtige gespreksonderwerpen waren filosofie, wijsbegeerte, de inrichting van Nederland enz.
Kortom, een geslaagde dag, waar ik volop van genoten heb!